Memet në internet nuk janë mënyra më e mirë për të matur realitetin rregullisht, por pas Mallorca -Madrid disa nuk ishin larg së vërtetës. Real Madridi mbipopulloi zonën e majtë të sulmit të tyre dhe la zonën e djathtë pothuajse të lirë, edhe pse në dispozicion për ardhjet e Fede Valverde dhe Carvajal në atë korsi. Katër sulmuesit e bardhë ( Vinicius, Mbappé, Rodrygo dhe duke filluar nga disa metra më tej, Bellingham), u përqendruan në anën e majtë të sulmit të Madridit, gjë që shkaktoi trashësi dhe mungesë rrjedhshmërie për shkak të mungesës së hapësirave të liruara nga Mallorca.
Disponimi i sulmuesve ishte dukshëm në kontrast me ndeshjen e mëparshme të skuadrës, Superkupën e Europës kundër Atalantës. Në atë ndeshje, Rodrygo u pa shumë më tepër në krahun e djathtë, duke lënë pjesën tjetër të sulmit për shpërndarjen pak a shumë të barabartë midis Vini (majtas) dhe Mbappé (më i fokusuar në qendër). Kundër Mallorca-s, Rodrygo në thelb luajti në të majtë, zonë kur shënoi golin, i cili nuk ndihmoi për të shkuar drejt fitores.
Rasti i Rodrygo është i mrekullueshëm, rasti i Bellingham është edhe më shumë, deri tani lojtari më i mirë i Madridit në Varshavë, një ndeshje në të cilën ai luajti fjalë për fjalë si një lojtar i gjithanshëm: anglezi u shfaq pranë qendërmbrojtësve, duke i dhënë vazhdimësi lojës nga rrethi qendror dhe u shfaq në të dy korsitë e sulmit. Më shumë, sigurisht, në të majtë, nga e cila ia mundësoi Mbappes të shënonte golin e dytë të lojës.
Pushtimi i hapësirave nga Jude dhe Rodrygo është kyç në një sistem prej katër sulmuesish me dy lojtarë që priren në mënyrë të pashmangshme në të majtë. Vini ka disa sezone që po forcohet në atë zonë (prej aty bëri lojën që i parapriu golit të Fedes ndaj Atalantës) dhe Mbappé gjithashtu tenton të pushtojë të njëjtën zonë, ndonëse jo aq e theksuar. Një enigmë që Ancelotti duhet ta rregullojë në një mënyrë më të ngjashme me atë të Varshavës./ Marca
