Infermieret ndërkombëtarë që punojnë për NHS dhe kujdesit privat janë bllokuar në punët e tyre nga kontratat që u kërkojnë atyre të paguajnë mijëra paund nëse përpiqen të largohen.
Në raste ekstreme, infermierët janë të lidhur me rolet e tyre deri në pesë vjet dhe përballen me tarifa të larta deri në 14 mijë euro nëse duan të ndryshojnë vendin e punës ose të kthehen në shtëpi herët.
Kolegji Mbretëror i Infermierisë dhe avokatët e të drejtave të njeriut po bëjnë thirrje për një rishikim urgjent të qeverisë, pasi një hetim i Observer zbuloi prova që përdoren si në NHS ashtu edhe në sektorin privat.
Të krijuara për të mbajtur stafin dhe për të kompensuar kostot e rekrutimit, ato shpesh mbulojnë shpenzimet e punësimit si fluturimet në MB, vizat dhe tarifën për provimeve të gjuhës dhe kompetencës.
Në shumë raste, ato përfshijnë gjithashtu kostot e trajnimit të detyrueshëm, të cilat punëtorët e punësuar në MB nuk u kërkohet të paguajnë në mënyrë rutinore.
Infermierët e prekur nga kushtet prej të cilëve shërbyen në vijën e parë në kulmin e pandemisë, thanë se ishin shtyrë në borxhe ose ishin mbyllur në marrëveshje afatgjata, edhe në rastet e ngacmimeve ose urgjencave familjare.
Të tjerë qëndrojnë në punë pavarësisht sëmundjes ose kushteve të këqija të punës pasi kanë frikë se nuk do të jenë në gjendje të paguajnë, thanë organizatat bamirëse dhe sindikatat.
Parosha Chandran, një avokate dhe eksperte e OKB-së për trafikimin e qenieve njerëzore, e cila ndihmoi në formësimin e ligjeve moderne të skllavërisë në Mbretërinë e Bashkuar, i krahasoi me “skllavërinë e borxhit” dhe bëri thirrje që ato të rishikohen në nivelin më të lartë.
“Kjo shkakton shqetësime shumë serioze në lidhje me shfrytëzimin”, tha ajo.
Patricia Marquis, drejtore për Anglinë në Kolegjin Mbretëror të Infermierisë, theksoi se ishte “shumë e shqetësuar” nga një praktikë që lulëzoi “në një klimë të mungesës së stafit kronik”.
