Udhëheqësi aktual i Francës, Emmanuel Macron dhe kundërshtarja e ekstremit të djathtë, Marine Le Pen, do të kualifikohen për balotazhin e zgjedhjeve presidenciale të 24 prillit.
Kjo sipas parashikimeve fillestare nga katër anketues pas mbylljes së votimit të dielën.
Macron udhëhoqi Le Pen në raundin e parë, treguan vlerësimet e veçanta nga Ifop, OpinionWay, Elabe dhe Ipsos.
Macron fitoi 28.1-29.5% të votave ndërsa Le Pen fitoi 23.3-24.4% të mbështetjes së votuesve.
Ky rezultat do të krijonte një duel midis një liberali ekonomik me një këndvështrim globalist dhe një nacionalistje ekonomik thellësisht euroskeptike, e cila, deri në luftën në Ukrainë, ishte një admiruese e hapur e presidentit rus,Vladimir Putin.
Jean-Luc Mélenchon përfundoi i treti, me 20.1% të votave.
Eric Zemmour, me 7.2% të votave, është përpara Valérie Pécresse, e cila merr 5%.
Macron, i cili po kërkon një mandat të dytë, dukej si një i arratisur për pjesën më të madhe të fushatës, duke u mbështetur në rolin e tij “burrë shteti” në luftën Rusi-Ukrainë.
Nëse ai do të ketë sukses, ai do të bëhet presidenti i parë në 20 vite, që nga Zhak Shirak, që e bën këtë.
Pse dy raunde votimi?
Gjenerali Charles de Gaulle – babai themelues i Republikës së Pestë të Francës dhe kushtetutës së saj të vitit 1958 – ishte shumë dyshues ndaj partive politike.
Ai u përpoq të frenonte ndikimin e tyre me një sistem votimi me dy raunde, i krijuar për të zgjedhur udhëheqësin e Francës me votim të drejtpërdrejtë universal (duke filluar nga ai vetë, siç ndodh, në vitin 1965).
Një refren i zakonshëm është se sistemi me dy raunde i lejon votuesit të zgjedhin “fillimisht me zemrën e tyre dhe më pas me kokën e tyre”.
Mendimi i De Gaulle ishte se sistemi përfundimisht do të bashkonte vendin pas kandidatit me më shumë konsensus.
Megjithatë, balotazhi presidencial ndonjëherë përshkruhet me cinizëm si zgjedhja e “të keqes më të vogël”.
