Nëse nuk shfaqen probleme të minutës së fundit, Irani pritet të japë përgjigjen e tij ndaj rezervave amerikane në lidhje me kërkesat e fundit të Teheranit deri në fund të javës.
Hipoteza e punës është se polemikat e mbetura nuk do të jenë pengesë për nënshkrimin e marrëveshjes.
Nënshkrimi i marrëveshjes nuk i shfajëson SHBA-të dhe vendet e tjera perëndimore nga nevoja për të shqyrtuar dy strategji kontradiktore.
Njëra lidhet me përgjigjen që ata miratojnë në rast se Irani shkel marrëveshjen ose nuk respekton kushtet e përkohshme për zbatimin e saj.
E dyta është se si të përgatitemi dhe të përballemi me pasojat dhe ndikimin e marrëveshjes në tregun e naftës, ekonominë globale dhe ekuilibrin e fuqisë në Lindjen e Mesme.
Nëse ekzistojnë përgjigje për këto çështje, ato janë të vështira për t’u gjetur në njoftimet dhe raportet publike. Dikush mund të supozojë se ata nuk kanë arritur ende në bordin që merr vendimet.
Irani deri atëherë duhet të shfuqizojë të gjitha shkeljet e tij të marrëveshjes origjinale, të transferojë të gjithë uraniumin që ka pasuruar në vendet e tjera dhe të ndërpresë funksionimin dhe çmontimin e centrifugave që janë aktivizuar në kundërshtim me marrëveshjen.
Sipas televizionit të Katarit “Al-Jazeera”, i cili publikoi këto detaje 10 ditë më parë, sanksionet ndaj 17 bankave dhe 170 institucioneve financiare do të hiqen ditën e parë.
Nuk ka siguri që Kongresi do ta miratojë atë, por Biden mund të vërë veton ndaj një rezolute negative dhe të anashkalojë çdo kundërshtim nga Kongresi.
Këtu qëndron urgjenca në miratimin e marrëveshjes përpara zgjedhjeve afatmesme, të cilat pritet të prodhojnë një Kongres të kundërt që kundërshton Biden-in.
