Të gjithë kanë mendimet e tyre për Gjeneratën Z, ndryshe grupi i lindur në mes të viteve 1990 deri në fillim të viteve 2010.
Është brezi që u rrit në internet dhe që përdor mediat sociale si ditarin dhe librin e vet të shënimeve.
Ata konsiderohen si të varur nga teknologjia dhe të varur nga pajisjet, pasi kanë ardhur në moshë në një epokë ekranesh që na inkurajojnë të ndajmë gjithçka, me të gjithë, gjatë gjithë kohës.
Tani Hollywood-i duket se ka një mision për t’u përballur me zgjedhjet e Gjeneratës Z dhe për të kapur arsimimin gjithnjë në zhvillim në internet dhe kulturën sociale virtuale.
Përcaktimi i kategorisë së një filmi si i kësaj gjenerate mbetet i pakapshëm – seria e fundit e publikimeve ofron një zhanër në fillimet e tij si një entitet i lakueshëm.
Shtesa më e fundit në universin kinematografik të Gjeneratës Z është komedia e zezë e Netflix-it “Do Revenge”.
Regjisorja Jennifer Kaytin Robinson ofron një mishërim të kësaj gjenerate të Mean Girls me një dramë të errët adoleshente të vendosur në skenën sociale të një shkolle private në Majami.
Estetika ndeshet me një mprehtësi narrative, teksa sajohen skema hakmarrëse duke theksuar dallimin mes të jetuarit dhe të paraqiturit.
Filmi shqyrton dinamikën e paqëndrueshme sociale të Gjeneratës Z pasi Drea (Camila Mendes) bie nga lartësitë e elitës popullore të shkollës.
Ndërkohë, Eleanor (Maya Hawke), është fëmija i ri në shkollë, një lezbike introverte që kërkon hakmarrje për një gënjeshtër homofobike që rrënoi rininë e saj.
Filmi luhet me një vetëdije të mprehtë pasi të dyja vajzat marrin pjesë në një heqje të privilegjit mashkullor, më e paharrueshme në fushatën e ish-Dreas për një “Cis Hetero Men Championing Female-Identifying Students League”.
