Nëse pesë ditët e para të Trumpit në detyrë kanë diçka të përbashkët, kjo nuk është gjë tjetër veçse vula e qartë e karakterit dhe personalitetit të vetë presidentit amerikan. Trump pavarësisht moshës së tij është gjithëpërfshirës si personalitet. Ai ka mënyrën e tij për të menaxhuar pasuritë e vendit të tij, e cila është pikërisht mënyra se si ai ka menaxhuar bizneset e tij për dekada. Ritmet e tij janë të pandalshme dhe jo rastësisht edhe kolegë disa dekadash më të rinj e kanë theksuar shpesh se është shumë e vështirë që dikush ta ndjekë qoftë në ritëm, qoftë në shpejtësi e qëndrueshmëri brenda një periudhe 24-orëshe.
Si fillim, Trump mund të këmbëngulë që parimi i tij nuk ka ndryshuar dhe se “America First” është baza për të gjitha politikat dhe jo vetëm vendimet, por është e ditur që sot MEGA (Make Europe Great Again) dëgjohet më shumë se MAGA (Make) America Great Again)… Trump gjithashtu nuk është vetëm këtë herë… Elon Musk nuk është një partner i thjeshtë dhe më e rëndësishmja nuk është as një “ministër” i thjeshtë në kuptimin amerikan të termit… Musk hapur, megjithëse jo me mënyrë dhe metoda politike, tërheq politikën. Ai flet, ndërhyn dhe më e rëndësishmja përpiqet jo vetëm të ndikojë, por të eksportojë situatën politike dhe modus openandi të Donald Trump kryesisht në Evropë…
Nuk është rastësi që Musk ka lënë mënjanë qëndrimet në Meksikë, Kanada, Grenlandë dhe Panama, objekt që duket se është “ekskluziviteti” vetëm i presidentit. Trump po sulmon Evropën, por qartë “mbështet” përpjekjet e bashkëudhëtarit të tij. Donald Trump nuk ka përmendur më të voglin për asnjë nga vendet e fuqishme apo kryesore të Europës, por është fokusuar tek institucionet e Bashkimit. Presidenti i SHBA-së ia ka lënë detajet Musk-ut, i cili, sipas prioritetit dhe zgjedhjeve, po përpiqet me të gjitha mjetet dhe ndikimin që disponon të “shes” llojin e ri të Republikës Amerikane si një tjetër produkt inovativ të kompanive të tij.
Në proporcion të zhdrejtë me përpjekjen intensive të “pushtimit” amerikan është heshtja evropiane. Çështja nuk është krejtësisht se Uashingtoni po përpiqet të na përshtatë me “Unë dua” në “duhet” e “Pax Americana” të re, e cila përfshin – të paktën sot – më shumë karotë sesa kamxhik, por që ne nuk po e artikulojmë zyrtarisht një reagim, duke na vendosur kufijtë dhe kushtet. Nëse ajo që është e dukshme sot shkakton mjaft shqetësim, duhet konsideruar e sigurt se ajo që do të pasojë do të sjellë probleme më të rëndësishme dhe më komplekse.
