Cappadocia u vendos në hartë nga influencuesit e Instagramit, të cilët zbuluan balona shumëngjyrëshe me ajër të nxehtë që fluturonin përgjatë horizontit mes oxhaqeve të zanave dhe vendbanimeve të lashta të shpellave. Por ata ende nuk kanë udhëhequr turmat e turistëve në Afyonkarahisar, ku gjenden po ato skena të njohura, mes perlave të tjera të fshehura, në një mjedis më autentik.
Një fluturim 40-minutësh nga Stambolli, Afyonkarahisar është kryeqyteti i rajonit malor të Afyon. Afyonkarahisar ka disa pretendime për famë: është eksportuesi më i madh në botë i opiumit farmaceutik, qyteti në të cilin Ataturku fitoi luftën e pavarësisë në 1923 dhe destinacioni kryesor i Turqisë për spa termale. Por pavarësisht gjithë kësaj, është ende e padëgjuar mes udhëtarëve europianë.
Afyonkarahisar përkthehet në “kështjellën e zezë të opiumit” – që tregon një kështjellë të shekullit të 13-të në zemër të qytetit. Ia vlen ngjitja me 800 hapa për pamjet, ose ruani këmbët dhe admironi kështjellën nga qyteti i vjetër, midis shtëpive ikonike osmane që shfaqen shpesh në kërkimet në Google për qytetin. Në Afyon, të ushqeni vizitorët tuaj do të thotë që i keni pritur ashtu siç duhet.
Një gjë që duhet bërë kur vizitoni Afyonkarahisar është turneu me tullumbace i agimit të diellit mbi liqenin tërheqës Emre. Do t’ju kushtojë rreth 45 euro (shumë më e ulët se mesatarja prej 120 euro në Cappadocia) për një fluturim dyzetë minutash. Ekziston mundësia për të ngrënë mëngjes në brigjet e Emres më pas për të vazhduar të shohësh ditën që del nga pas oxhaqeve të zanave.
Nëse nuk jeni shumë të përgjumur pas një fillimi të hershëm, mund të lundroni në bordin e një prej varkave të liqenit me energji diellore. Është 50 minuta me makinë nga qyteti, kështu që ia vlen para se të ktheheni dhe të zhyteni në një spa për pasdite.
Afyonkarahisar është një qytet gastronomik i UNESCO-s, falë shtatë pjatave unike rajonale. Nga salsiçet e kuruara të Afyon-it (suxhuk) dhe qebapët te qershitë e ëmbla të servirura duke notuar në lëngun e tyre ngjitës, dhe kremin Afyon, i cili prodhohet me qumësht bualli vendas.
Ata që shkojnë për herë të parë në qytet duhet patjetër të provojnë suxhukun dhe qebapin (mishi piqet ngadalë në lëngjet e tij, duke e bërë atë vërtet të shijshëm) dhe për ëmbëlsirë, ekmek kadayifi (një pastë e ëmbël e njomur në shurup dhe e shërbyer me një krem të bollshëm Afyon).
