50 milionë njerëz janë thirrur për të votuar ditën e sotme në Itali. Deri në mesditë kanë votuar vetëm 20% e atyre që kanë të drejtë vote.
Shkalla e pjesëmarrjes ishte vetëm pak më e ulët se në të njëjtën kohë gjatë zgjedhjeve të 2018.
Ndërkohë vihet re se ka ende radhë të gjata të njerëzve që presin për të votuar.
Krerët e disa partive kryesore italiane kanë votuar tashmë mëngjesin e 25 shtatorit.
Enrico Letta i Partisë Demokratike (PD) të qendrës së majtë votoi në një qendër votimi në Romë.
Kreu i Lidhjes së krahut të djathtë, anti-migrant, Matteo Salvini, votoi në Milano.
Salvini kandidon së bashku me liderin e ekstremit të djathtë Vëllezërit e Italisë (FdI), Giorgia Meloni dhe Silvio Berlusconi të Forza Italia në një koalicion të krahut të djathtë.
Në Firence ka votuar edhe ish-kryeministri italian Matteo Renzi.
Presidenti italian Sergio Mattarella votoi në qytetin e tij të lindjes, Palermo, në ishullin e Siçilisë.
Ai u paraqit në qendrën e tij të votimit, një shkollë lokale, jo shumë kohë pasi u hapën qendrat e votimit.
Kush janë kandidatët?
Janë pesë kandidatë kryesorë duke përfshirë tre ish-krerë qeverish dhe dy liderë të ekstremit të djathtë që konkurrojnë për postin e kryeministrit.
Një aleancë e krahut të djathtë e udhëhequr nga partia Vëllezërit e Italisë së Giorgia Meloni-t duket se po kryeson sipas sondazheve të opinionit dhe duket se do të marrë detyrën në një koalicion me partinë e Ligës së ekstremit të djathtë dhe partinë Forza Italia të Silvio Berlusconi-t.
Meloni, e cila më parë ka shprehur admirim për ish-diktatorin fashist italian Benito Mussolini – mund të bëhet kryeministrja e parë grua e Italisë.
Garuesi kryesor për aleancën e qendrës së majtë është Partia Demokratike e udhëhequr nga Enrico Letta.
Ka spekulime se mbështetja për Lëvizjen 5 Yjet ka marrë një vrull në ditët e fundit.
Një rritje e vonë e partisë së majtë mund të vërë në rrezik shanset e aleancës së djathtë për të fituar një shumicë në Senat, duke e bërë më kompleks procesin e formimit të një qeverie.
Votimi mund të shohë një kthim në qeverinë më të djathtë të Italisë që nga Lufta e Dytë Botërore duke sjellë populistët euroskeptikë në zemër të Evropës.
