Irani, në hakmarrjen e tij ndaj Izraelit, i ka besuar goditjen e parë valës së dronëve vetëvrasës. Lëvizja e ndjekur nga përdorimi i raketave. Zgjedhja e dronëve ishte e parashikuar dhe e parashikueshme, pasi ato janë sisteme luftarake që Teherani i ka zhvilluar me shumë burime vitet e fundit. Testimi i tyre u bë nga Lindja e Mesme deri në Ukrainë, ku janë pjesë e bombardimeve ruse të qyteteve dhe infrastrukturave.
Shahed dhe Mojaher, së bashku me modele të tjera, u zhvilluan duke nxjerrë përvoja të drejtpërdrejta nga Pasdaran, ndërsa, në të njëjtën kohë, dërguan dhjetëra prej tyre te milicitë aleate, duke filluar me Houthis në Jemen.
Vetë këta luftëtarë kanë demonstruar efektivitet në të kaluarën me operacionet e kryera kundër objektivave në Arabinë Saudite, taktika të ndjekura me kujdes nga instruktorët e tyre iranianë dhe teknikët e industrisë ushtarake.
Ata u përpoqën t’i përmirësonin, i modifikuan dhe u kujdesën të verifikonin kundërmasat e kundërshtarëve të tyre në përpjekje për t’i kapërcyer ato me aksione “tufe”, me një numër të madh avionësh. Në fakt, në qiejt e Ukrainës ato përdoreshin në objektiva dhe për të “devijuar” zjarrin kundërajror.
Dhe kjo është ajo që ata duket se kanë bërë për hakmarrje ndaj Izraelit, edhe nëse mburoja e IDF-së është sigurisht e një niveli superior dhe e aftë të mbajë hapin me avionët që sigurisht nuk janë të shpejtë. Ekspertët kanë llogaritur se një dron i tërhequr nga territori iranian mund të marrë pothuajse nëntë orë para se të “mbërrijë” në objektivat e tij; prandaj, ka kohë për t’i kapur në distancë të largët.
Avionët e mobilizuar nga Shtëpia e Bardhë për të përforcuar mbrojtjen e Izraelit. Megjithatë, mjetet ajrore pa pilot përfaqësojnë vetëm një nga “shtizat” në arsenalin e Republikës Islamike. Për vite me radhë, Teherani ka derdhur para për ndërtimin e një force të madhe raketore që do t’i lejonte atij taktika fleksibël.
Ekspertët kanë treguar se një pajisje balistike e gjuajtur nga territori iranian ka nevojë për 12 minuta për të arritur në shtetin hebre. Pika qendrore, megjithatë, nuk është teknike, por strategjike: për herë të parë Irani ka sulmuar drejtpërdrejt Izraelin dhe vetëm “nesër” do të na tregojë nëse jemi në një kthesë të re dramatike për një rajon pa paqe.
