Para se të vinte në fron, Charles ishte sfiduar nëse ai mund të shmangte ndërhyrjen dhe të qëndronte jashtë politikës kur të bëhej Mbret.
Tani Mbreti Charles duket se është i kërkuar si kurrë më parë për të ndihmuar politikanët dhe për t’u përfshirë, duke luajtur një rol të papritur kyç në kohë dramatike për diplomacinë ndërkombëtare.
Javën e kaluar një ftesë nga Mbreti për një vizitë të dytë shtetërore iu ofrua Presidentit Trump, ku kryeministri i Mbretërisë së Bashkuar Sir Keir Starmer e prezantoi atë, pa mungesë lajkash, si një shenjë “të paprecedentë” miqësie dhe respekti.
Më pas, në pasojat e takimit katastrofik të Trump me Presidentin Zelensky në Shtëpinë e Bardhë, ishte Mbreti, si dhe Sir Keir, ata që përqafuan liderin ukrainas dhe ofruan një imazh të dukshëm mbështetjeje për vendin e tij të luftuar.
Ishte një element jetik në aktin e balancimit diplomatik që po ndodhte, pasi qeveria e Mbretërisë së Bashkuar përpiqet të mbështesë mbështetjen perëndimore për Ukrainën, pa e tjetërsuar dhe përkeqësuar administratën Trump në SHBA.
Është vendosur akti i dyfishtë i mbretit Charles dhe Sir Keir Starmer në qendër të disa ndryshimeve të mëdha në marrëdhëniet ndërkombëtare.
Mbreti që përshëndeti Presidentin Zelensky kaq ngrohtësisht dhe publikisht, në një vizitë në Sandringham, ishte një mesazh i rëndësishëm solidariteti se ai nuk ishte braktisur dhe se kishte ende mbështetje për Ukrainën, tre vjet pasi u pushtua nga Rusia.
Me entuziazmin e Trump për familjen mbretërore dhe dëshirën e tij të dukshme për një vizitë shtetërore, ajo siguron një urë diplomatike, me Mbretin që mban kanale miqësore të hapura me Trump dhe Zelensky.
Trump e përshkroi Mbretin si një “burrë të bukur”, pasi ai priste me padurim viziten shtetërore. Ftesat për vizita të tilla dërgohen nga monarku, por vendimet se kush ftohet merren në qeveri.
Mbreti ka dekada përvojë për t’u marrë vesh me njerëz nga prejardhje dhe këndvështrime jashtëzakonisht të ndryshme. Ai duket se kënaqet duke biseduar me njerëzit, duke i pyetur ata për veten e tyre, ndërsa thotë pak për pikëpamjet e tij. Ai është gjithashtu i njohur për gjeneratat e liderëve të mëparshëm amerikanë, që nga vizita e Nixon në Shtëpinë e Bardhë dhe takimi me Eisenhower në Balmoral.
Për Mbretin Charles, ka pasur gjithashtu një ndjenjë shumë personale mbështetjeje për Ukrainën, ai është shprehur i hapur në një mënyrë që është e pazakontë. Ai ka sulmuar “agresionin e papërshkrueshëm” kundër Ukrainës, në atë që ai e quajti një “sulm të paprovokuar në tokën e tyre”.
Menjëherë pas pushtimit ai shkoi për të parë refugjatët që mbërrinin në Rumani. Gjatë vizitave në Francë dhe Gjermani, ai veçoi rëndësinë e aleatëve perëndimorë që të qëndrojnë të patundur me Ukrainën për të mbrojtur vlerat demokratike.
Ai ka bërë vizita të përsëritura për të takuar komunitetin ukrainas në MB dhe muajin e kaluar shkoi për të parë një projekt që ofronte ndihmë mjekësore për personelin e plagosur ushtarak ukrainas.
Por këto janë kohë të ndërlikuara për monarkun, jo vetëm sepse përveçse kreu i shtetit të Mbretërisë së Bashkuar, Mbreti Charles është gjithashtu kreu i shtetit të Kanadasë – dhe të hënën ai u përball me një grup të ndryshëm axhendash kur takoi kryeministrin kanadez Justin Trudeau.
Fjalët e shkëmbyera në ato takime nuk zbulohen – por përveç diskutimit për Ukrainën, nuk do të kishte nevojë të hamendësohej edhe tema tjetër e bisedës.
“Asgjë nuk duket më e rëndësishme për kanadezët tani sesa të mbrohet për sovranitetin dhe pavarësinë tonë si komb,” tha Trudeau përpara takimit.
Kanadaja po përballet me thirrjet e Presidentit Trump që fqinji i tij verior dhe aleati i gjatë i NATO-s, të bëhet shteti i 51-të i SHBA-së. Kjo çuditërisht ka zemëruar dhe ofenduar thellësisht shumë kanadezë.
Ata mund ta shikojnë mbretin Charles si kreun e tyre të shtetit, dhe gjithashtu kreun e Komonuelthit, për të folur me forcë për ta dhe për të hedhur poshtë pretendime të tilla ekspansioniste nga presidenti i SHBA-së.
Përveç se nga perspektiva e Mbretërisë së Bashkuar, Mbreti po vendoset për të mbajtur Presidentin Trump në bord dhe për të mbajtur gjallë “marrëdhëniet speciale” midis SHBA dhe MB.
