Kjo është ndër aforizmat e famshme që përmenden më shpesh në fushën e drejtësisë. Autori i saj, gjyqtari emblematik britanik, Lordi Hewart e shprehu...
Fjala është për gjysmën e mandatit të parë të Kryeministresitaliane Giorgia Meloni e cila bashkë me qeverinë është nëpërfundim të pushimeve verore.
Kjo periudhë 2 vjeçare për gruan e parë Kryeministre ultra tëdjathtë italiane ka qenë e mbarë; në përgjithësi koalicionitripartiak është mbajtur mirë, me një shumicë të rehatshmeparlamentare, me realizimin e disa objektivave të brendshme dhetë jashtme dhe me pëlqyeshmëri të lartë në gjithë vendin.
Megjithatë, gjendja gjatë kësaj vere nuk ishte siç do ta dëshirontevetë Meloni. Kështu, dita e parë e pushimeve, festa më e madhejozyrtare italiane « ferragusto » më 15 Gusht, nisi ters për atë dhepushuesit italianë. Kompanitë familjare tradicionalisht pronare tëçadrave dhe shezlongeve nuk mundësuan realizimin e logosit« tutti al mare » të gjithë në det » për shkak të një proteste simbolike dy orëshe pikërisht atë ditë. Kjo ishte shprehje e zhgënjimit me qeverinë « e tyre» mbasi nuk ka qenë në gjendje tëgarantojë privilegjet e tyre konkuruese nga masat e BE-së përtendera të hapur. Në fakt, qeveria Meloni, në marrëveshje me Komisionin e BE-së i ka shtyrë deri në fund të këtij vitiprocedurat standarde për tendera të hapur. Por, mbas gati 20 viteve nga hyrja në fuqi e rregullave të BE-së, shtyrja e tyre e mëtejshme duket tejet e vështirë, për të mos thënë e pamundur. Mirëpo, këto kompani familjare janë « hambarë » të vërtetë votashpër qeverinë, ndaj dhe brenga e Melonit është e madhe.
Ndërkohë, borxhi i vendit gjatë dy viteve të fundit u rrit me 180 miliard Euro të tjera, duke kapur shifrën e frikshme prej 3000 mijëmiliard Euro!
Emigrimi i paligjshëm megjithë uljen e ndjeshme prej 63 për qindvitin e kaluar vazhdon të mbetet shqetësim madhor. Këtu Meloniti vjen në ndihmë marrëveshja për pritjen e refugjatëve tëpaligjshëm në brigjet italiane në Shëngjin; ndonëse kjo nuk e zgjidh problemin, është një provë dhe eksperiment për t’u shtrirënëse rezulton pozitive në vende të tjera.
Ndërkohë, brenda vendit kanë nisur përçarjet e para dhe brendakoalicionit qeveritar, për shkak të ligjit të « autonomisë sërajoneve « të paraqitur për shqyrtim dhe miratim në Dhomën e Ulët dhe në Senatin italian, një temë kjo tejet e parapëlqyer e Salvinit, partnerit qeveritar të Lega. Mirëpo, « autonomia rajonale« ka rrezik të kthehet në « mollë sherri » në dëm të kohezionit tëkoalicionit qeveritar dhe autoritetit të Kryeministres. Kështu, Prefekti i Kalabrisë i Partisë « Forca Italia » partnere e Melonit,Robertio Occhiinto e kritikoi këtë vendim të nxituar që sipas tijduhej të ishte menduar më mirë, sidomos po të kihen parasyshdallimet e mëdha mids rajoneve jugore dhe atyre veriore.
Për pasojë, brenda 10 ditëve gjatë muajit korrik u mblodhëngjysëm milionë firma të nevojshme për referendumin mbi « ligjine autonomisë së diferencuar” i ili do të ketë shumë ndikim në tëardhmen politike të Melonit.
Ndërkohë, ndaj Melonit ka kritika se e ka tepëruar me emërimin e komisarëve të posaçëm qeveritarë që dërgohen në rajone tëndryshme për menaxhimin e fatkeqësive natyrore dhe krizave tëtjera madhore. Nga 32 që ishin më parë, gjatë dy viteve tëqeverisjes Meloni janë 55 komisarë të tillë, shumica në rajonet e majta.
Ndërkaq, në kuadrin e një reforme të re kushtetuese, Meloni ka kërkuar referendum për të zgjedhur drejtpërsëdrejti dheKryeministrin, me qëllim që t’i jepet njëherë e mirë fundpraktikave të rrëzimit të qeverive të cilat në Itali janë mëjetëshkurtërat në botë. Kjo është një reformë tejet e guximshme, me shumë të papritura dhe efekte negative lidhur me dobësimin e rolit të Parlamentit.
Partia më e madhe opozitare Demokratike e Majtë dhe liderja e sajkarizmatike, Elly Schleim, mbas rezultateve premtuese nëzgjedhjet europiane po bëjnë përpjekje për të përfituar sa mëshumë nga këto telashe dhe probleme të qeverisë. Madje, kjo e fundit synon të organizojë një referendum mbi planet e qeverisëpër privatizimin e sistemit shëndetësor, një tjetër « bombë me sahat» për qeverinë.
Ndërkohë, në imazhin e Melonit dhe partisë së saj « Vëllezërit e Italisë » qëndron si çekan te koka fantazma e paraardhës së sajfashiste, prej të cilës në fakt Meloni ende nuk e ka pohuarverbalisht distancimin, ndonëse në politikën brenda dhe jashtë ka dhënë shenja të largimit prej saj; gjithsesi besueshmëria e sajpolitike dhe publike në këtë drejtim është ende e pamjaftueshmedhe koha do ta tregojë.
Në këtë drejtim, një incident i pakëndshëm ndodhi më 2 Gusht, nëceremoninë e përkujtimit të 44 vjetorit të shpërthimit me bombë tëatentatit terrorist në Stacionin Qendror Hekurudhor në Bolonja, kuu vranë 85 vetë dhe u plagosën mbi 200 të tjerë. Autorët e tij i përkisnin Lëvizjes Sociale Italiane ( MSI) pasardhëse e Partisëfashiste të Musolinit e cila ka ekzistuar si parti e vogël deri nëvitin 1990 kur u kthye në Aleranca Nacionale. Kryetari i Shoqatëssë Viktimave të atij akti terrorist në fjalën e tij e tha açik se « rrënjët e asaj masakre janë të e djathta që është sot në qeveri » Meloni u shpreh e zemëruar duke e konsideruar vehten si « viktimë » të këtyre fjalëve. Pak a shumë e njëjta situatë ka ndodhur dhe në raste të tjera.
Për të mos folur pastaj për denigrimin, gjobitjen dhe linçimin e mediave,...
Zgjedhjet presidenciale të 28 korrikut e vendosën prapë Venezuelën në krye të kronikave politike dhe lajmeve në Amerikë dhe më gjerë. Kjo sidomos për...
