Pa u bërë ora 9-të sot në krye të rrugës që të shpie për në Kuvend u duk një si grup dasmoresh të veshur me rroba kombëtare. Ata në fakt ishin ministrat dhe deputetet e maxhorances të hijeshuar për festë e aheng. Një ditë më parë qënkesh mbledhur grupi nën udhëheqësin e Bledi Çuçit duke rrahur mendime e hedhur propozime qysh të festohej sihariqi i ardhjes së Babos në Kuvend pas kaq e kaq kohesh. Propozimet qenë të shumta deri aty sa të thirrej edhe shoku Gramoz për të mbikëqyrur skuadrën e ferlikut, kukurecit e të dollibasheve. Tao kishte marrë përsipër negociatën dhe perimetrin e sigurisë për një ziafet të bollshëm. Dilo Nasufi i ra gjoksit se do të të zgjidhte ca mëzetër të mirë kodrave ndanë Beratit që fshataret ja bëjnë hallall partisë. Për rakinë u la ti çohej haber Termetit se ai sjell ballë kazani. Kur fjala byrek e petulla çau ajrin të gjithë kthyen kokën nga hallë Ekonomi e cila u ndie e përkëdhelur për besimin veresie.
Të gjithë po merrnin përsipër punë ustalleku e me dukje. Po qepet , hudhrat , patatet kush do ti qëroje , sallatën kush do grijë ? Nga mesi u sallës u panë tre duar që u ngriten, ishin Klevis Xhoxhi, Xhemal Qefalia dhe Ilir Metaj. Punëve të padukshme të gazhinës ju ofrua dhe Florenc Spaho i cili sqaroi se Zoti ishte shërbëtori i parë dhe nga zemra i rrodhi fraza se dashuria e vërtete është ajo që nuk e rreh gjoksin. Çuçi si njeri që nuk prish qejf pasi pa andej këtej me zë të ulet tha , dakord, dakord po aty kishim menduar Lulin me të vetët. Ndërsa vërtiteshin ide e piqeshin vendime Baftjar Zeqo po i pëshpëriste diçka në vesh Tezes e cila të Enjten u gremis në Kuvend duke shkaktuar dhimbje po edhe ndoca te qeshura.
Baftua me tespie në duar ishte i zymtë, ca ditë me parë kishte parë një kraharor gjeli dhe menjëherë diçka i kishte sembuar në gjoks. Aty kishte lexuar që Tezes së aksionit, ritmit, optimizmit, kauzave, entuziazmit, do i ndodhte një zezonë. Kur ajo u pland ai kishte psherëtirë, por druante se gjëja nuk mbaron me kaq ndaj atërisht po e këshillonte mos të perfshihej në punë të rënda gjatë festes. Por ajo kembenguli që me patjetër do hekuroste perdet tek e fundit me Antoneta Dhimen afër. Eni Xakes ju detyre të mbante tabakanë me llokume në hyrje të cilët do i spërkaste herë pas here me buzëqeshje. Pluhurat I mori përsipër Mete i financave me Blerinën. U vendos që për foto me Babon të zgjidhen veteranet Bozdo e Tatjana.
I dhënë siç jam pas ëmbëlsirave, grykës le të themi druaj se sapo të zgjas dorën për të marrë ndonjë do me kërcasë pas koke ndonjë laper nga Salianji e cili me thotë “haram, u mbytsh, tetë nga luftëtaret e lirisë me në krye Gaz Bardhin dergjen rrugëve nga ndëshkimi mizor i regjimit dhe ti merr nga dore e Xakes, vetë Albana tashmë e dashur për ne si Dalai Lama per Tibetianet nuk është sot këtu në ditën kur do mbrojmë Kosovën, ndërsa ti çfarë bën? Llop aty e llop atje, tyt pizeveng”.
Vetëm mendimi me mbuloi me djersë. Le te kthehemi tek kronika. Ismet Beqiri i cili kohet e fundit ka rënë në sy per gurrën popullore që e frymëzon i nxitur edhe nga përvoja pozitive e Laertit në ruajtjen e lotëve ,” me leje tha…. unë propozoj që tani e tutje siç ruajmë lotët , të ruajmë edhe djerset, këtë e marr përsipër unë… ti mbledh dhe ti klasifikoj , djerse gëzimi, djerse pune, djerse ankthi, djerse frike, djerse pritje, djerse halli, djerse balli, djerse kraharori, djerse sqetulle, djerse duarsh, djersë këmbe”…Këtu Etilda u zalis dhe per pak mbledhja u nderpre. Në korridor dëgjohej zëri i Etjenit që thërriste ujë, ujë, ujë. Po ajo e mori veten shpejt dhe siç u kuptua e kishte patur nga gëzimi nga befasia e propozimit. Klotilda kaloi gjithashtu mornica të tilla.
Një burrë i gjate mbi një tapet në krah u pa tek ecte nën diell , nga pas një zonjë që kur shtroja ra nga pesha në tokë ajo tha dy a tri herë qyqja, qyqja. Ishte Kryetarja Lindita Nikolla me sekretarin Genc Gjonçaj që po çonin më të mirin qilim për ta shtruar në hyrje. Nga pas shihej duke rëndur Kosta me një karrocë dore ngarkuar me qëndisma e zbukurime.
Siç e thamë tek porta u shfaqen festuesit e parë per prova . Atyre u prionte Eduard Shalsi e Toni Gogu me brandaveke, rrip të kuq mesi, me kemishë të bardhë plot qendisma, xhamadan të kuq dhe nga një qylaf me shkabë mbi kokë. Të dy mbanin daulle të medha dhe u binin me ritem mbreslënes dap e dup, dup e dap. Niko nikoqiri i ngrohte telat një qemaneje të nxjrre nga senduku.
Margeriti binte në sy si me e gjata me xhubleten e Uneskos por edhe si me e qeshura nga natyra. Mimi di Puccini me petkat e Dukagjinit, Majko me fustanellë si Gjergj Araniti, ministrja e cepit Delina me një dajre në dore , napolonat e se ciles nxirrnin xhixha nga e tundura, Elisa e cila po ushtrohej për vallen e Tropojës ndonëse në grup Tao kërkonte atë të Rrrajces, Bela dhe Ulsiu kruanin zërin për këngen e Hajredin Pashes shiheshin më se miri.
Ogerta nuk u pa askund. Pyetem na u përgjigjen se është neper shkolla po zgjedh pionieret e dalluar të cilët do ti dhurojnë lule Babos tek shkallet. Vjershat e mirëseardhjes do ti këndoje Bora. Skenografinë do e realizojë Mazniku me ndihmën e Lal Erit se ënde bëhen. Gozhdët si inxhinjer do i temprojë Arben Pellumbi.
Albana e mjekësisë rrinte si mënjanë me dy kutia të ndihmës së shpejtë për alivanosje nga gezimi. Xhafa dhe Braçja pa qejf si angari lyenin kangjellat, ndërsa Çyrbja digjte shaminë e beqarit. Damon e kishin lënë të shërbente ujë me broke, të bënte hyzmet pas ndërhyrjes zemërgjere të Klosit. Natën Ditmari i kishte hequr një fshesë oborrit si kontribut vullnetar. Ndërkohe dy të infiltruar po çojnë lajme Doktorit që pritet të dërgoje Kryezëvendës Liderin për mësymje të përgjithshme ku hareja të shndërrohet në vaj dhe Babo të ike nga sytë këmbët si aleat i Vuçiqit.
/Analizë satirike
