Një natë për librat e historisë. Luis Enrique kurorëzoi projektin e PSG tw nisur nw 2013. PSG nuk kishte dyshime për Enrique as në momentin më të keq të sezonit, kur skuadra pariziene e gjeti veten në teh të garës më të madhe kontinentale, turneun që e ka dominuar. Al Khelaifi dhe Luis Campos kishin besim të plotë.
Luis Enrique ka pasur fuqi shumë personale në Paris. Trajnerët e tjerë, për shkak të neglizhencës së Katarit, nuk i shijuan ata, dhe kjo është arsyeja e suksesit të PSG-së, e cila i dha atij të drejta të plota dhe kurrë nuk e vuri në dyshim menaxhimin e tij të brendshëm.
Për shembull, sezoni i kaluar me Mbappé-n, koha e lojës së të cilit u reduktua në mënyrë drastike pasi njoftoi se nuk do të rinovonte, në mënyrë që skuadra të mësohej të luante pa të. Askush nuk guxoi të ndërhynte në detyrat e tyre dhe ky është çelësi i suksesit të kësaj skuadre, kësaj kryevepre, e cila tashmë ka hyrë në historinë e futbollit.
Nuk pati asnjë hezitim me Luis Enriquen kur e la jashtë skuadrës Dembélén për arsye disiplinore në tetor përpara se të udhëtonte për në Londër për t’u përballur me Arsenalin. Në Francë, ata guxuan të vinin në dyshim punën e tij, por ai vendim, siç e rrëfeu ai, ishte më i miri i sezonit si për PSG-në ashtu edhe për lojtarin, një kandidat i fortë për të fituar Topin e Artë pas 33 golave dhe 15 asistimeve në të gjitha garat.
“Dembélé padyshim e meriton Topin e Artë. Sidomos për mënyrën se si mbrojti dhe bëri presion”, tha Luis Enrique pasi u kurorëzua fitues i Ligës së Kampionëve. Trajneri asturian, i cili ka fituar tashmë dy tripleta, si Guardiola, me dy ekipe të ndryshme, Barçën dhe PSG-në, i vlerëson sulmuesit e tij për intensitetin që ushtrojnë nën presion.
PSG shpenzoi 239 milionë këtë sezon për të fituar titullin e lakmuar të Ligës së Kampionëve. Luis Enrique bëri thirrje për lojtarë “të profilit të ulët”, të etur për fitore dhe me energji për të përmirësuar ekipin. Pacho, Doué , MVP i finales së Ligës së Kampionëve, apo i gjithëpranishmi João Neves janë disa nga lojtarët që mishërojnë në mënyrë të përsosur pangopësinë dhe mënyrën e tij të të kuptuarit të futbollit.
Lidhja me Luis Campos, me të cilin ai ka krijuar një marrëdhënie të shkëlqyer, duke e detyruar PSG-në të rinovojë kontratën e tij për shkak të suksesit të të dyve është një tjetër çelës për të kuptuar plotësinë e entitetit parizien. Më parë, në projektin Galactico, i cili tani nuk ekziston më, trajneri dhe drejtori sportiv nuk punonin së bashku. Tani, kjo është e dukshme në rezultatet e arritura në dy sezonet e fundit.
Fraza e tij e famshme sezonin e kaluar, “do të jemi më mirë pa Mbappé”, nuk ishte e kotë; Nuk ishte një veprim i guximshëm, siç e kuptuan shumë në Francë. Pa sulmuesin, PSG është shndërruar nga një ekip i shkëlqyer në më të mirin në Evropë, një makinë për të shënuar gola, për të bërë presion dhe për t’i mbytur të gjithë kundërshtarët.
Kjo tripletë, e dyta e karrierës së tij, është e pakuptueshme pa një trajner që ka ngritur nivelin e pothuajse çdo lojtari që ka drejtuar. Vitinha, Neves, Pacho, Doué, të cilët askush nuk i njihte një vit më parë jashtë Francës, Barcola dhe Dembélé, veçanërisht anësori, një lider që frymëzon shokët e ekipit dhe që bën presion pavarësisht momentit të ndeshjes, janë personifikimi i triumfit për një trajner që iu desh të duronte për vite me radhë, për një kohë të gjatë, të mbivlerësohej dhe të fitonte falë yjeve të tij. Luis Enrique ka një rrugë të gjatë për të bërë dhe PSG, kryesisht për shkak të menaxhimit të tij, është skuadra më e mirë në Evropë.
