Greqia zyrtare, që nga viti 1991 i emigrimit masiv të shqiptarëve e deri më sot, nuk ka lënë rast zyrtar e fjalim zyrtar pa na përmendur se na ka mbajtur me bukë, duke pranuar emigrantët tanë të vilnin ullijtë dhe domatet greke. Në Greqi numuri real i emigrantëve shqiptarë është rreth 250 mijë vetë.
Udhëheqësit shqiptarë të të dy llojeve të qeverive, të kompleksuar nga ndjenja e inferioritetit ndaj Athinës, nuk kanë lënë takim zyrtar, bisedim dhe raste dypalëshe pa i falenderuar me përunjësi qeveritë greke “për bukën”. Në diplomaci kjo don të thotë të krijosh me duart tuaja hipotekën artificiale diplomatike te Greqia.
Italia zyrtare, që nga viti 1991 i emigrimit masiv të shqiptarëve e deri më sot, nuk e ka përmendur kurrë në asnjë rast se “na ka mbajtur me bukë” dhe na bëri nderin, që pranoi emigrantët tanë. Në Itali numuri i emigrantëve shqiptarë i afrohet një milion vetave. Udhëheqësit shqiptarë të të dy llojeve të qeverive nuk kanë falenderuar me përunjësi qeveritë italiane. Italia zyrtare nuk e bëri kurrë hipotekë diplomatike për Tiranën pranimin e emigrantëve shqiptarë.
Greqia zyrtare ka ndërmarrë si politikë shtetërore një nga konvertimet më të mëdha masive të dhunëshme fetare të shqiptarëve. Si asnjëherë më parë në historinë mijravjeçare të kombit tonë konvertimi u dhunshëm fetar i shqiptarëve u shoqërua në Greqi dhe nga Greqia me konvertimin e dhunshëm etnik të shqiptarëve.
Dhjetëra mijra e qindra mijëra shqiptarë përveç identitetit fetar humbën edhe identitetin etnik, gjë që përbën një nga fatkeqësitë më të mëdha kombëtare të kombit tonë. Nëpërmjet dhunës së urisë, të dëbimit, të shkopit të policisë dhe të kishës ortodokse greke, Greqia detyroi dhjetra mijra emigrantë shqiptarë të ndërronin fenë dhe të pagëzoheshin ortodoksë, të ndërronin emrat, që ua kishin vënë prindërit, me emra grekë, ndërruan edhe kombësinë. Është konvertimi më negativ masiv i shqiptarëve, që u detyruan të ndërrojnë njëkohësisht fenë dhe kombin, dhe të humbin në asgjë.
Italia zyrtare nuk e bëri kurrë një konvertim fetar dhe kombëtar të dhunshëm të emigrantëve shqiptarë dhe ata kanë sot të njetin identitet fetar dhe shqiptar siç kishin para se te shkonin në Itali nga Shqipëria. Nuk ndodhi kurrë me asnjë emigrant shqiptar në Itali, që nën presionin zyrtar, të vendit të punës, të policisë apo të kishës katoilke, të detyrohej të ndërronte emrin, fenë dhe kombësinë, qoftë dhe një shqiptar i vetëm emigrant.
Politika, diplomacia, historia, shkenca dhe shoqëria shqiptare duhet të nxjerrin mësimet e duhura ekzistenciale nga pervoja historike me njerin dhe tjetrin fqinj. Gjeopolitika shqiptare nuk duhet t’i harrojë kurrë këto mësime, që na vijnë nga historia e re e popullit tonë./Dita
