Në fillim të luftës, BE-ja reagoi me vendosmëri. Tani ajo heziton t’i japë Ukrainës një shpresë sinjalizimi dhe do të vazhdojë të blejë energji në Rusi. Fituan shpirtrat meskine, thotë Barbara Wesel.
Llogaritet se Vladimir Putin fiton rreth një miliardë euro në ditë nga eksportet e naftës dhe gazit. Dhe sa më të larta të jenë çmimet, aq më shpejt mbushet arka e luftës. Por Gjermania dhe të tjerët vazhdojnë ta refuzojnë bojkotin, duke thënë se do të ishte shumë e shtrenjtë për ekonomitë e tyre. Dhe kur erdhi puna që Ukrainës t’i jepej një sinjal për t’iu bashkuar BE-së, evropianët nuk gjetën përgjigje tjetër, përveç formulave të zakonshme boshe diplomatike.
Pati një ndarje midis vendeve anëtare të reja dhe të vjetra dhe një debat të gjatë se çfarë sinjali mund t’i jepte BE-ja Ukrainës për dëshirën e saj për t’u anëtarësuar. Të gjithë e dinë se ky është një gjest simbolik. Për t’u dhënë shpresë njerëzve të torturuar dhe ndjenjën se janë të pranuar nga Evropa. Sepse është pikërisht ky orientim politik i vendit drejt perëndimit për të cilin ata tani po paguajnë një çmim të tmerrshëm.
Arsyetim i dobët ndaj një vendi në luftë
Por europiano-lindorët, të cilët donin t’u dërgonin një sinjal fqinjëve të tyre, dështuan për shkak të rezistencës nga Holanda dhe të tjerët që thirren në rregullat e BE-së: Se nuk mund të bëni përjashtime dhe se një pranim i tillë zakonisht kërkon shumë vite. Ky është një arsyetim i dobët në një vend që po bombardohet deri në themele nga Rusia. Por në BE mbizotëron kujdesi dhe dyshimi. Presidenti ukrainas Zelenski tha në fund se ishte i zhgënjyer me rezultatin. Dhe me shumë të drejtë!
Udhëheqësit e BE-së ende po mburren për sanksionet e ashpra që vendosën ndaj Rusisë menjëherë pas fillimit të luftës. Dhe, me shtrëngimin e mëtejshme të vidhës së sanksioneve, ndoshta do të bllokojnë edhe disa banka të tjera dhe disa oligarkë të tjerë do të futen në listën e zezë. Kjo e dëmton ekonominë ruse në planin afatmesëm dhe afatgjatë, por nuk i bën as përshtypjen më të vogël Vladimir Putinit. Nuk mjafton për ta detyruar atë për një armëpushim apo që të ulet në tryezën e bisedimeve.
Në vend të kësaj, ai kryen çdo ditë krime lufte, duke bombarduar popullatën civile, duke gjuajtur me raketa kolonat e evakuimit, spitalet e lindjes dhe kopshtet e fëmijëve. Është strategjia e tokës së djegur. Dhe evropianët mbushin arkën e tij të luftës me rreth një miliardë euro çdo ditë, sepse vazhdojnë të blejnë naftë dhe gaz prej tij.
Bojkoti i energjisë nuk po vjen
Kur, nëse jo tani, do të ishte momenti për t’i mbyllur rubinetin Putinit? Por edhe këtu interesi vetjak triumfon mbi moralin. Kjo do të dëmtonte rëndë ekonominë gjermane, thotë kancelari Olaf Scholz. Hungaria, Bullgaria dhe të tjerët gjithashtu janë kundër, sepse janë shumë të varur nga furnizimet nga Rusia. Edhe nëse shumica e gjermanëve janë tani në favor të një bojkoti të tillë, zyrtarët e qeverisë po bëhen më të kujdesshëm dhe të frikësuar.
Ndoshta bllokada do të vijë në fund, pasi Ukraina të jetë kthyer në rrënoja totale, kur numri i të vdekurve të bëhet i padurueshëm dhe numri i refugjatëve aq sa të mos përballohet. Por atëherë do të jetë shumë vonë. Tani ky sanksion i fundit ndoshta mund të bënte një efekt. Ndërsa evropianët po e ndihmojnë Putinin të fitojë luftën. Dhe asnjë nga mesazhet e dëshpëruara të Presidentit të guximshëm të Ukrainës nuk e ndryshojnë këtë fakt.
Dikush gjithashtu duhet të pyesë se sa e mençur ishte që në radhë të parë të përjashtohej një zonë e ndaluar fluturimi mbi Ukrainë. Vendet e BE-së, shumica e të cilave janë gjithashtu në NATO, u tërhoqën shpejt nga kërcënimet e paqarta të Putinit me raketa bërthamore. Strategët më të zgjuar do ta kishin lënë këtë pyetje në errësirë, sepse në këtë mënyrë krerët e qeverive bënë të qartë mbi të gjitha një gjë: çfarëdo që të ndodhë dhe sado e tmerrshme të bëhet gjendja në Ukrainë, ne do të jemi gjithmonë vetëm spektatorë!
BE-ja dëshiron të kujdeset për veten tani
Në fillim pati fjalë të mëdha se kjo luftë ishte një sulm ndaj gjithë Evropës dhe sigurisë së saj. BE-ja arriti në përfundimin se tani duhet të kujdeset për veten, autonominë e saj ekonomike, mbrojtjen dhe vendin e saj në botë. Kjo nuk është e gabuar – përkundrazi, sepse gjeopolitikisht deri tani ka munguar gjithçka për vite me radhë. Por duke pasur parasysh tragjedinë në Ukrainë, kjo është shumë pak. Në fund mbizotëruan skeptikët, hezituesit dhe meskinët. Ata ua lanë Ukrainën raketave të Putinit dhe iluzioneve të tij për ringjalljen e Perandorisë Ruse. BE-ja po furnizon me ndihma dhe armë dhe po kujdeset për refugjatët – por nuk duket e gatshme të marrë përsipër rreziqe më të mëdha dhe të përdorë më shumë burime. Javët dhe muajt e ardhshëm do të tregojnë nëse i kanë bërë llogaritë gabim./ DW
