Sot në Serbi është ditë zie. Shtizat janë lëshuar në gjysmë shtizë dhe njerëzit janë të mërzitur.
Dhe ku ta dish, mbase nëse shkoni përtej dhembjes për terroristët e vrarë, do zbulosh se poaq sa u dhimbsen heronjtë e tyre, ata mbajnë zi edhe pse ata nuk ia dolën ta kallin Kosovën e të derdhin gjak shqiptar edhe më shumë seç u derdhë gjatë dekadave të Millosheviqit?!
Në të vërtetë që nga çlirimi i Kosovës e deri më sot, Serbia është pandalë në zi dhe e mallkon Millosheviqin jo pse e përgjaku Ballkanin, por pse nuk i shfarosi boshnjakët e shqiptarët. Pra e mallkojnë pse nuk e realizoi planin e madh kishtarë ortodoksë që përfundimisht ta pastrojë Ballkanin nga shqiptarët dhe besimtarët mysliman.
Po pra, që nga çlirimi i Kosovës e këtej, Serbia bënë çmos që t’i korrigjojë gabimet e Millosheviqit: ta realizojë Serbinë e Madje me mjete paqësore, siç është për shembull ‘Ballkani i Hapur’ që me aq zell e përkrahën Kryeministri i sotëm e Shqipërisë dhe kryetari i përjetshëm i BDI-së.
Dhe zellin për ta ‘pushtuar’ Ballkanin, Serbisë ia ushqenin edhe ‘Borrelot’ e ‘Lajçkat’ të qendrave botërore, të cilët përnjëherë ia falën gjitha gjakderdhjet dhe varrezat masive me të cilat është fryrë barku i tokës së saj, dhe në vend se në burgun e Hagës, ata Vuçiqin e ulën në krye të tavolinave të konferencave paqësore.
Po, në Serbi sot është ditë zie, me çka ajo tregon se do i duhen dekada e dekada që ta kuptojë se kur edhe kishat i shndërron në kazerma vrastare ushtarake, atëherë mallkimin e ke fe, e mjerimin Zot.
Ndërkohë janë heshtur thuajse të gjithë ‘strategët’ që njëzet e katër orë rresht, gjatë shtatë ditëve të javës, e shanin dhe ofendonin Kryeministrin e Kosovës pse nuk i lëshon pe Vuçiqit dhe i çonin sinjale Serbisë se shqiptaria është aq e frikësuar sa mjafton ta sheh Radoiçiqin e armatosur që ta merr arratinë drejt Morinës!?
Për dallim nga ‘mendjendriturit’ që e shanin ditë e natë kryeministrin e Kosovës, ‘vëllezërit’ shqiptarë të Vuçiqit, pra Kryeministri i Shqipërisë dhe ai i Malit të Zi, pra ata që Prishtinën zyrtare e mbanin përgjegjëse për destabilizimin e Ballkanit, për herë të parë i dolën në mbrojtje Kurtit, por ashtu siç u ka hije strategëve që merren me hallet e botës e jo me ato të shqiptarisë: duke kërkuar nga ‘palët’ që sa më parë t’i kthehen dialogut dhe që sa më shpejtë të qartësohet se kush qëndron pas këtij akti që mund ta kallte tërë Ballkanin!?
Dhe përderisa Tirana zyrtare dhe Podgorica ta kuptojnë se kush i ka dërguar në Kosovë terroristët serb, duhet pranuar se duke u vëllazëruar me Vuçiqin, Kryeministri i Shqipërisë tregoi se nuk e dinte atë që e kishte të qartë kryeministri shqiptarë i Malit të Zi me mbiemër joshqiptarë: se nëse donë ta ndihmosh Serbinë, se nëse donë të bëhesh ‘hero’ serb, nuk duhet të vëllazërohesh me Vuçiqin por me patriarkun e Kishës Ortodokse Serbe.
Pra Kryeministri i Shqipërisë nuk e dinte se Serbia dhe populli serb kanë vetëm një parti dhe një udhëheqës të vetëm: ajo është Kisha Ortodokse Serbe me në krye patriarhune saj.
Dhe pa marrë parasysh nëse këtë do e kuptojë ndonjëherë edhe Tirana zyrtare, ne duhet ta themi me mburrje: Kosova ishte dhe mbeti djepi i atdhetarisë dhe krenarisë sonë.
