Javier Solana ka qenë një nga politikanët e rëndësishëm ndërkombëtar. Ai ishte Sekretar i Përgjithshëm i NATO-s ndërmjet viteve 1995 dhe 1999 dhe Përfaqësuesi i parë i Lartë për Politikën e Jashtme të Bashkimit Evropian, post që ai e mbajti që nga krijimi i saj në 1999 deri në 2009.
Ai sapo ka publikuar librin, Javier Solana: dëshmitar i një kohe të pasigurt. Nga rënia e murit deri te pushtimi i Ukrainës, një libër kujtimesh që është gjithashtu në një farë mënyre një libër historie, sepse ka qenë një nga aktorët kryesorë në zgjidhjen e konflikteve apo sfidave me të cilat përballet Evropa në dekadat e fundit.
Solana e ka vizituar Gazën shumë herë. “Unë madje kam fjetur atje natën që vdiq Yasser Arafat. Kam jetuar në hyrjen e parë të Ariel Sharon, i cili ishte ai që hyri në Gaza dhe u largua. Ata nuk dinin si ta trajtonin atë.
Gaza është një vend shumë i vogël, mjaft i ngushtë, me një dendësi të madhe popullsie, një vend shumë i ngushtë, ndihesh pa frymë. Për më tepër, radha ime, kur isha përfaqësuesi i lartë [për Politikën e Jashtme të Bashkimit Evropian] të isha i pari që hapi rripin e Gazës përmes kalimit Rafah”, kujton ai për Cadena SER.
Ai pranon se nuk di si t’i përgjigjet pyetjes që të gjithë po bëjnë se si ta bindë komunitetin ndërkombëtar që të bindë Benjamin Netanyahu se kufiri me Egjiptin duhet të rihapet, por ai e ka të qartë se çfarë mendon për kryeministrin izraelit. “Netanyahu është një nga politikanët më të këqij që Izraeli ka pasur në historinë e këtij vendi. Asgjë e mirë nuk mund të vijë nga e gjithë kjo, por mund të kthejë në zhdukjen e Netanyahu nga politika izraelite” thotë ai.
Solana supozon se Biden nuk e pëlqen as Netanyahun. “Presidenti i SHBA është ai që po vë të gjitha forcat e tij. Partia Republikane po e lë të qetë. Ai i kujton Netanyahut të mos përsërisë gabimin e SHBA në Irak […] Ai po i thotë gjëra shumë serioze dhe drejtpërdrejt atij. Biden dhe Netanyahu nuk janë armiq, por nuk janë miq” tha ai.
Ai gjithashtu kujton se Netanyahu “po bënte një fushatë të jashtëzakonshme” për pushtetin që të bëhej edhe gjyqësori. “Izraeli nuk ka një Kushtetutë, vetëm disa pika themelore, dhe ai donte që gjykata e lartë të ishte qeveria dhe ata kishin probleme të mëdha me atë betejë. Nga ana tjetër, njohja e Izraelit nga vendet arabe ishte një gabim i madh dhe Arabia Saudite është më e rëndësishmja”.
