Shqiprim Pula: Mëvetësia e penguar

Teksa e filluam një vit të ri, me një të vërtet të plotë të pasigurisë në Europë, ne, në anën tjetër, vazhdojmë me mëvetësi akoma të parrumbullaksuar dhe të paregjistruar si proces sa, nga goditjet e fqinjit tonë verior po aq edhe nga mosnjohësit e mëvetësisë anëtarë të Unionit Europian!. Sa prej nesh do t’a mendonte se, ndërsa po afrohet përvjetori i shtatëmbëdhjetë i shpalljes së mëvetësisë së Kosovës republikë, më 2008, do t’a kishim një status juridik ndërkombëtar të paregjistruar e pranuar nga Organizata e Kombeve të Bashkuara (OKB) apo edhe Unioni Europian (UE).

Nacionalizmi agresiv Serb dhe vizioni utopik i Unionit Europian me dialogun, Kosovë-Serbi, me narativën sa Sovietike po aq cinike e kufizuar veçse “normalizim marrëdhëniesh” pa njohjen reciproke, e këmbëngulur në kushtëzimin ndaj palës së Kosovës për parimin e mirëkuptimit duke lënë pas dallimin kombëtar, gjuhësor, historik e kulturor me serbët në Serbi, n’a ka dërguar në udhëkryq me një dalje në rreth!

Ashtu siç nuk ka qenë e mundur të evitohen dallimet ndërmjet Sllovenëve e Serbëve, Kroatëve e Serbëve apo edhe Malazezëve e Serbëve nuk do ketë kurrë evitim dallimesh ndërmjet Shqiptarëve dhe Serbëve; po, ashtu të trazuar ishin lobuesit brenda Unionit Europian, të cilët bën thirrje politikanëve të kohës në Kosovë e Serbi, për ‘guxim’ për rivendosje të dialogut sipas edhe rezolutës të Shtator 2010 të OKB-së.

Ligjet dhe zakonet ndërkombëtare që dekretonin të drejtën e krijimit të një shteti u konfirmua me mendimin ligjor të Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë (GjND) në Korrik 2010 për Kosovën. Megjithatë, ajo që GjND-ja nuk parashikoj e as sanksionoj, ishte që palët t’a njihnin njëra tjetrën si palë ndërluftuese të pabindura, që t’i formalizonin kufijtë sipas kushtetutës të ish-Jugosllavisë të vitit 1974 e cila, përcaktonte dhe njihte kufijtë ndërmjet njësive të ish-federatës.

Duke kronizuar situatën juridike ndërkombëtare të Kosovës si subjekt i së drejtës ndërkombëtare, bëhej e mundur përcaktimi i nivelit ndërshtetëror në rajon dhe i rrugëtimit euroatlantik. Por, nga çfarë doli në pah ishte veprimtaria e shteteve në arenën ndërkombëtare që influencohet vetëm nga vullneti i tyre për të akumuluar fuqi përgjatë procesit dialogues, me rolin dhe të drejtën e disa shteteve në mbrojtjen që politika e jashtme e tyre i bënte njërës palë, në këtë rast, Serbisë.

Dialogu si proces marshimi i gjatë në kërkim të ideve që do të mund të përcaktonte formën e shtetësisë duke qenë si palë Serbia në një anë me kërkesën bosht për Asociacionin Serb dhe Unioni Europian me kushtëzimet dhe mos njohjen e mëvetësisë nga ana tjetër!, kanë ndikuar në vakum. Mëvetësia në vakum, mund të konsiderohet ‘subjektiviteti i papërmbyllur’ për shkak të ekzistencës së çështjeve të pazgjidhura dhe sfidave të vazhdueshme, që nga Marsi 2011 kur filloi procesi i dialogut me Serbinë në Bruksel, përkundër se, tema të caktuara janë konsideruar e pranuar, si arritje të rëndësishme që kontribuan në kuadër të frymës Europiane, por që, në fakt, në raport me Serbinë, ka ndodhur një bashkim tekstesh këngësh që është ngatërruar kënga në tërrësinë e saj si nga tekstshkruesit dhe nga këngëtarët që harronin tekstin.

Në të vërtetë, çfarë e parashikuar në mënyrë të pakujdesshme nga Unioni Europian ishin; konsiderata e zyrtarëve të saj që merrej aq shpejt si e mirëqenë aktrimi politik i udhëheqësve shtetëror Serb në raport me dialogun, si dhe, sulmet mbi subjektivitetin ndërkombëtar të Kosovës përmes fushatës së pandërprerë të Serbisë për “ç’njohjet” e deri tek ekstremi me sulmet paraushtarake ndaj rendit kushtetues dhe integritetit territorial në veri të Republikës së Kosovës, pra, arsyet e dukshme të pakujdesisë lejuan politika shkatërruese të qeverisë Serbe si ndaj nesh këtu ashtu edhe për UE-në.

Unioni Europian, strukturat drejtuese të saj dominohen nga një regjim elitash, e të cilët e kanë humbur konceptin e shtetit kombëtar, jo rrallë, veprimet e tyre anojnë kah mbizotërimi i një superfuqie të Unionit dhe fare pak të shtetit si njësi e Unionit Europian. Prandaj, emisarët e zyrtarët e saj, të paaftë e deluziv, Republikën e Kosovës e kanë gënjyer sistematikisht.

Gënjeshtra më e madhe e politikës së emisarëve e zyrtarëve të UE-së mbetet se nuk ka alternativë, dhe se Prishtina zyrtare duhet të jenë në dialog me Serbinë, duke i bërë politikanët të besojnë se Republika e Kosovës i’a ka borxh dialogun.

Republikës së Kosovës i duhet lider që e ekspozon idiotësinë e kësaj qasje të UE-së, që thekson se kemi jetuar përtej mundësive tona duke luftuar edhe për ekzistencën e qenies tonë, dhe se, një botë tjetër politike është e mundur./ KOHA