Telefonata e fundit e Donald Trump me Vladimir Putin të enjten nuk e la askënd më të vetëdijshëm. Përveç përshëndetjeve të presidentit rus më 4 korrik për homologun e tij amerikan – e para në pesë vjet, kur Putin e kishte telefonuar përsëri Trumpin përpara se t’ia dorëzonte frenat Bidenit – biseda e djeshme nuk kishte shumë pika të tjera të këndshme, të paktën kur bëhej fjalë për temën kryesore të diskutimit, Ukrainën.
Ajo që u bë e qartë edhe një herë ishte kjo: Putini nuk do të tërhiqet nëse qëndrimet e tij nuk pranohen, dhe ai nuk tregon asnjë prirje për të negociuar, edhe pse duket i gatshëm të ulet në tryezë me ukrainasit. Vendosmëria e tij për të mos u tërhequr ishte edhe një herë e dukshme disa orë pas telefonatës (e gjashta e tij me Trumpin që kur republikani mori Shtëpinë e Bardhë), kur rusët sulmuan përsëri Kievin dhe qytete të tjera ukrainase me… dronët e tyre të dashur iranianë, duke plagosur të paktën 23 persona.
Putin i qëndrueshëm që nga fillimi, Trump pikëpyetje
Në këtë rast, me Putinin që është i vendosur dhe i qartë që nga fillimi për atë që dëshiron, pikëpyetja e madhe është qëndrimi i Donald Trump ndaj “kundërshtarit” dhe bashkëbiseduesit të tij më të vështirë – pa asnjë dyshim. Pentagoni njoftoi papritur pezullimin e dërgesës së sistemeve kritike të armëve në Ukrainë, të cilat ishin “të stacionuara” në Poloni. Ndër sistemet që u “ngrinë” janë interceptorët për sistemet Patriot, municione precize për artilerinë dhe raketa Hellfire të përdorura nga F-16 dhe dronët ukrainas.
Boshllëku i koordinimit që zbulon “ngrirja” në dërgesat e armëve në Kiev
Sipas një deklarate të Shtëpisë së Bardhë, ky vendim u mor pas një shqyrtimi të stoqeve dhe furnizimeve të municioneve që SHBA-të dërgojnë në vende të tjera. Megjithatë, ka shumë që theksojnë – sipas një analize nga Këshilli i Atlantikut – se shumë nga armët, dërgesa e të cilave ishte “ngrirë”, nuk janë përdorur as nga ushtria amerikane ose aleatët për dekada të tëra.
Rezultati është se numri i kufizuar i municioneve që ishin menduar të kalonin kufirin polako-ukrainas nuk është i mjaftueshëm për të mbuluar as edhe më të voglën boshllëqet e mëdha në zinxhirët e furnizimit amerikan për vite me radhë. Kështu, pyetja e madhe që lindi është pse Pentagoni vendosi të bllokojë pikërisht sistemet që Ukrainës i duhen për të mbrojtur veten. Konstatimi zyrtar thotë se rezervat amerikane janë ulur për shkak të përdorimit në rritje të armëve për të mbrojtur Izraelin dhe objektivat amerikane në Lindjen e Mesme.
Megjithatë, është pikërisht kjo mungesë koordinimi brenda administratës Trump që u dërgon një mesazh kontradiktor palëve të interesuara: nga njëra anë, presidenti flet për “paqe përmes forcës”, dhe nga ana tjetër, Pentagoni po dobëson të vetmin instrument që i jep Ukrainës një monedhë negociuese.
Realiteti i ashpër
Dhe kjo politikë e Trump zbulon të vërtetën e ashpër: Shtetet e Bashkuara nuk janë përballur me një kundërshtar të barabartë që nga epoka koreane. Ukraina ofron mësime të vlefshme se si të zhvillohet lufta në një fushë beteje moderne dhe dinamike. Në vend që të “ndëshkojë” Kievin për këmbënguljen e tij për të mbetur i lirë, udhëheqja ushtarake amerikane mund të mësojë nga mënyra se si ukrainasit arrijnë të bëjnë më shumë me më pak.
Ndërhyrja dinamike e fundit e presidentit amerikan në objektet bërthamore iraniane tregoi se ai e kupton që forca është mjeti për paqe. Por mesazhi që po i dërgohet tani Kremlinit është pikërisht e kundërta: një mesazh dobësie që i konfirmon Putinit se nuk ka nevojë të bëjë asnjë lëshim.
Historia ka vërtetuar se paqja fitohet kur agresori e kupton se nuk ka asnjë mënyrë për të fituar. Ndërprerja e dërgesës së armëve në Ukrainë bën pikërisht të kundërtën. A do t’i ndryshojë Trump taktikat e tij pas komunikimit të tij të fundit me Putinin dhe “zhgënjimit” që shprehu?
