Moska mund të intensifikojë ofensivën e saj dezinformuese kundër kërcënimit të supozuar shqiptar dhe mysliman në Maqedoni përmes mediave lokale dhe rrjeteve sociale dhe të nxisë armiqësi etnike.
Një tjetër konflikt po shfaqet në Ballkanin Perëndimor dhe ai sillet rreth Maqedonisë së Veriut. Zgjedhja e një qeverie nacionaliste në Shkup ka të ngjarë të theksojë mosmarrëveshjet me disa fqinjë, veçanërisht Bullgarinë dhe Greqinë, dhe të ofrojë mundësi dhe rrugë të reja për përmbysjen dhe destabilizimin e Rusisë.
Koalicioni “Maqedonia juaj” e udhëhequr nga VMRO-DPMNE fitoi pak më shumë se 43% të votave në zgjedhjet parlamentare të 8 majit, duke fituar 58 nga 120 mandate. Gara presidenciale u fitua nga kandidatja e mbështetur nga VMRO, Gordana Siljanovska-Davkova, me mbështetje dërrmuese prej 65%. VMRO-së do t’i duhen tre vende të tjera për të formuar një shumicë të plotë parlamentare dhe do të kërkojë një partner të përshtatshëm koalicioni. Bashkimi Demokratik Shqiptar për Integrim (BDI) me 19 deputetë dhe partia shqiptare ‘Vlen’ me 13 deputetë janë kandidatë të mundshëm të koalicionit, përveç nëse VMRO vendos që nuk ka më nevojë për një partner shqiptar. Nëse popullsia e madhe shqiptare ndihet e përjashtuar nga vendimmarrja e qeverisë, atëherë tensionet në vend do të rriten.
Mosmarrëveshja me Bullgarinë ka shumë të ngjarë të përshkallëzohet, pasi VMRO do t’i rezistojë me forcë kërkesave të Sofjes që Maqedonia e Veriut të ndryshojë kushtetutën e saj dhe të njohë një pakicë etnike bullgare. VMRO ka frikë se një hap i tillë mund të ndajë vendin dhe të dobësojë identitetin maqedonas. Socialdemokratët në largim dhe partitë kryesore shqiptare ranë dakord për ndryshime të tilla, por VMRO e sheh këtë si “diktat të Bullgarisë” të papranueshëm. Shkupi gjithashtu do t’i bëjë peticion BE-së që të bindë Bullgarinë të heqë veton ndaj anëtarësimit të Maqedonisë së Veriut në Union.
Megjithatë, Bullgaria përballet gjithashtu me zgjedhje parlamentare në qershor. Çështja maqedonase mund të nxitet nga nacionalistët për të sfiduar publikisht identitetin, gjuhën, kombësinë dhe historinë e veçantë të maqedonasve. Për të shkëputur vëmendjen nga dështimi i tij për të çliruar vendin nga korrupsioni dhe nga sulmet shkatërruese të Rusisë, një tjetër koalicion qeveritar i udhëhequr nga kryeministri Bojko Borisov mund të apelojë ndaj ndjenjave nacionaliste. Ajo do të pretendojë se historia dhe identiteti bullgar po vidhet nga Shkupi, i cili e pengon popullsinë e tyre të përkufizohet si bullgare. Ajo gjithashtu mund të bëjë presion mbi qeverinë e VMRO-së për të pranuar se një pjesë e historisë maqedonase është në të vërtetë bullgare. Dhe kjo do të zgjasë bllokimin e anëtarësimit të Maqedonisë në BE.
Marrëdhëniet maqedonase-greke mund të përkeqësohen po aq, pasi qeveria e ardhshme e VMRO-së nuk njeh marrëveshjet e Prespës të vitit 2018, në të cilat vendi u njoh zyrtarisht pasi Maqedonia e Veriut dhe Athina zhbllokuan rrugën e saj drejt anëtarësimit në NATO. Presidentja Siljanovska-Davkova ka pohuar se marrëveshja me Greqinë është miratuar në kundërshtim me ligjin kombëtar. Por çdo përpjekje për të rishikuar marrëveshjen ose për të hedhur poshtë përcaktimet e saj do të nxisë tensionet midis Shkupit dhe Athinës dhe do të bindë Greqinë të bllokojë përparimin e Maqedonisë drejt anëtarësimit në BE. Kjo do të gjenerojë tensione të mëtejshme të brendshme midis qeverisë dhe popullsisë shqiptare që nuk dëshiron të mbetet e bllokuar në një Maqedoni të izoluar.
Rusia deri më tani ka qenë e pasuksesshme në kapitalizimin e çdo mosmarrëveshjeje mbi Maqedoninë, por tani do të gjejë disa rrugë për ndërhyrjet e saj të dëmshme. Ajo do ta gjykojë qeverinë e VMRO-së si një pararojë ortodokse sllave që duhet të krijojë marrëdhënie më të ngushta me vëllezërit e saj rusë. Moska do të luajë gjithashtu një rol në zgjedhjet e qershorit të Bullgarisë përmes lidhjeve të saj korruptive me disa politikanë dhe parti dhe duke nxitur tensione etnike përmes mediave, rrjeteve sociale, shoqërive të miqësisë dhe Kishës Ortodokse.
Kremlini do të ndjekë të paktën tre nga objektivat e tij ballkanikë duke përfituar nga rivalitetet fqinjësore të Maqedonisë. Së pari, mosmarrëveshjet e Shkupit do të ndihmojnë axhendën ekspansioniste të Serbisë duke devijuar vëmendjen perëndimore drejt konflikteve që mund të përfshijnë dy shtete të BE-së dhe NATO-s – Bullgarinë dhe Greqinë.
Së dyti, ai mund të mbështesë nacionalizmat maqedonas dhe bullgarë kundër ndikimeve të supozuara të dëmshme liberale perëndimore dhe të paraqitet si mbrojtës i kombësisë, tradicionalizmit dhe sovranitetit në të dy shtetet. Ai madje mund të ofrojë të jetë një ndërmjetës midis Shkupit dhe Sofjes nëse ndonjë mosmarrëveshje kërcënon të dalë jashtë kontrollit dhe të injektohet më tej në diplomacinë rajonale.
Dhe së treti, Moska mund të intensifikojë ofensivën e saj dezinformuese kundër kërcënimit të supozuar shqiptar dhe mysliman në Maqedoni përmes mediave lokale dhe rrjeteve sociale dhe të nxisë armiqësi etnike. Për më tepër, nëse Prishtina futet në mosmarrëveshje me Shkupin, ajo do të bëhet edhe më e ndjeshme ndaj destabilizimit të Beogradit. Me pak fjalë, rezultatet e zgjedhjeve maqedonase mund të sigurojnë një bonancë për Rusinë në luftën e saj kundër Perëndimit dhe aleatëve të saj.
