Më shumë se dy javë pas tërmeteve që shkatërruan Antakia të Turqisë, Mustafa Kazaz ka qëndruar pranë rrënojave të ndërtesës ku jetonte familja e tij, duke refuzuar të largohej, edhe pas përfundimit të kërkimit për viktimat.
“Ata kanë punuar dhe kanë punuar. Ata gërmuan të gjithë ndërtesën , “tha ai, i ulur vetëm në errësirë në një parcelë përballë ndërtesës ku jetonte familja e tij.
“Më thanë se puna mbaroi. Nuk ka njeri tjetër. Ata thonë “Vëllai, motra, babai nuk është këtu”. Si eshte e mundur,”shtoi ai.
Operacionet e shpëtimit në 10 provincat e goditura nga tërmeti 7.8 ballë i 6 shkurtit që vrau më shumë se 47,000 njerëz në Turqinë jugore dhe Sirinë veriore, kryesisht u ndalën të dielën e kaluar.
Kazaz, një 25-vjeçar sirian, i cili mbërriti në Turqi me familjen e tij pesë vjet më parë, u ul në një karrige pranë një tende ku ka fjetur për 15 ditët e fundit.
“Do të pres këtu gjithë jetën. Nuk do të largohem”, tha Kazaz duke mbajtur kokën në duar duke qarë.
“Njohja të paktën 250 njerëz në atë rrugë. Tani ata janë të gjithë të vdekur ”, tha ai, duke iu referuar një rruge kryesore në Antakia ku jetonte familja e tij.
Kazaz jetonte në provincën verilindore të Trabzonit të Turqisë, ku punoi si përkthyes në industrinë e turizmit. Ai kaloi një ditë para tërmetit të parë në Antakia, duke vizituar familjen e tij për herë të parë pas vitesh.
“Kam punuar tre vjet në Trebizon, duke kursyer para për t’u martuar. Nëna ime e ktheu të gjithën në ar dhe gjithçka mbeti në shtëpi. (Tani) po e filloj nga e para.
