E vetmja meritë që i takon Ramës është që mundësoi ardhjen e këtij njeriu të madh në tokën Shqiptare. Hallall shpenzimet për të, sesa udhëtimet miliona euroshe me avionin e tij personal për ti mbushur mend botës që është aktor.
Më e mira do të ishte të kishte ndërtuar një vepër të madhe ose ti kishte vënë emrin ndonjë bulevardi për të përkujtuar madhështinë e tij, sesa të përpiqej ta përdorte kundër liderit të Kosovës dhe përjashtimit të liderëve të tranzicionit demokratik Shqiptar, si Meta dhe Berisha. Që ishte cdo gjë e orkestruar nga Rama, pati guximin ta pranojë edhe Presidenti i Republikës, i cili refuzoi të marrë pjesë në këtë shfaqje.
Vizita shumë e përgatitur e Ramës, për të impresionuar me ardhjen e Bill Klinton shqiptarët, ishte një show i përmasave groteske. Rama në fjalën e tij kërkonte të shprehte retorikën e tij vetëm me një dallim nga Klintoni: Klintoni e bazon në funksion të idesë, ndërsa Rama në funksion të formës. Sa anglisht, sa shqip nuk u mor vesh se për kë adresohej mesazhi i tij. Mu duk se donte të impresiononte Klinton se edhe ai ishte dikushi në show business.
Së dyti, Rama për hir të retorikës dhe formës e relativizoi figurën e Klintonit si frymëzues i një rryme politike të rrugës së tretë, që u vazhdua nga Blair, D’Alema, Schroder, etj. Klinton nuk kishte dhe nuk ka të bëjë me socializmin, por strategjia për të fituar zgjedhjet në ’96 e shtyu atë të vinte në një pozicion të qendrës. Analogjia që përdor Rama për të treguar që është një dishepull i Klinton-it është jo vetëm e dështuar, e pa-arrirë por edhe qesharake.
Por Rama harron dy gjëra se nuk i di.
Klintoni ishte udhëheqësi i botës së lirë kur ka qenë president, ndërsa Blair, Schreder, D’Alema udhëheqës partie dhe kryeministra të radhës. Doktrina e Klinton nuk ka qenë rruga e tretë e socialistëve europiane, por ka qenë politika konsensuale dhe strategjia e “triangularizmit”, dmth do zgjidhë problemet e të djathtës duke i vënë në këndvështrimin e opinionit publik demokrat. Klintoni ishte lider konsensual, por vendosi në pozicione kyce të administratës përfaqësues të së djathtës, duke përfshirë dhe sekretarin e mbrojtjes.
Ata që kishin porositur vizitën, që më shumë u duk si një përkrahje për Ramën për marrjen e afganëve, harruan ti sqaronin Presidentit Klinton që ky regjim i Tiranës s’ka të bëjë fare me rrugën e tretë apo atë konsensuale, por me zhvatjen e popullit dhe pasurisë kombëtare.
Situata në konfliktin Kosovë-Serbi nuk është një krizë e thellë si konflikti në Irlandë midis katolikëve dhe protestantëve, por është kthimi i skenarëve të zinj serbo-rusë për të përmbysur historinë, që Klinton ka krijuar dhe mbeti i pavdekshëm për shqiptarët.
Vetë Klintoni kur i është drejtuar popullit Amerikan për ndërhyrjen në Kosovë ka thënë: “Kjo ndërhyrje nuk vjen nga vleresimet politike dhe sondazhet, por është një film që unë e kam parë në Ruanda dhe në Bosnjë dhe nuk duhet të përsëritet më!”. Pra ishte një nevojë për të shpëtuar botën nga një tjetër genocid, sesa një aksion politik.
Sa për këshillat e tjera të tij për komunat, zgjedhjet, selitë, Kryeministri Kurti duhet të shikojë mënyrën për ti zbatuar në një mënyrë apo tjetër, se është lider i zgjuar dhe me integritet dhe jo një showman cirku. Pa paragjykuar se i janë imponuar nga Aleksi, Edi & Co., ai duhet të ketë guximin të dëgjojë të mencurit dhe përbuzë hapur liderat e shpallur globalë nga Vucici, që për pushtetin shesin kombin.
Dje ne pamë spektaklin e radhës të mjeshtrit të madh të ceremonive me pikësynim goditjen e liderit të Kosovës, Albin Kurti. Pjesëtarët e këtij spektakli, si A. Soros, na kujtuan se “Ballkani i Hapur” është mbyllur përkohësisht nga një fakt shumë tronditës që ka lidhje me Vucic apo me Ramën. Por skenaristët kërkojnë fillimisht kokën e Albin Kurtit për ti dhënë hapësirë pushtetit të Edi Ramës si përfaqësues i shqiptarëve.
Është koha që Kosova dhe Kurti ti kthejnë reston, jo si hakmarrje personale por si detyrë ndaj kombit. Shëtitja e tij ballkanike duhet të ndalet në Kosovë.
